De Weende analyse en calcium fosfor.
Hoewel in diervoeding een zeer groot aantal verschillende chemische stoffen voorkomen, wordt gewoonlijk bij een meting uitgegaan van enkele stoffen. Het oudste, nog uitgebreid toegepast analysesysteem, is de Weende-analyse . Deze analyseprocedure dankt zijn naam aan de plaats Weende, bij Gottingen. In 1866 ontwikkelden Henneberg en Stohmann, werkzaam aan een laboratorium in deze plaats, deze analyse. Zij verdeelden de chemische componenten van voedermiddelen in een aantal groepen en werkten tevens bepalingen uit om de hoeveelheid van elk van deze groepen in voedermiddelen vast te stellen. De indeling van de verschillende bestanddelen is betrekkelijk grof. Vandaar dat het woord “ruw” vaak gebruikt wordt.
Deze fracties worden allemaal met de Weende analyse bepaald.
- het minimum gehalte aan ruw eiwit
- het minimum gehalte aan vetten
- het maximum gehalte aan vocht
- het maximum gehalte aan as
De Weende analyse is een grove analyse. Ruwe as kan naast mineralen ook zand zijn dat in het analyse monster zat. Ruw eiwit bevat het werkelijk eiwit EN de stikstof bevattende stoffen die geen eiwit zijn ( Non-Protein Nitrogen). Deze NPN-fractie kan bestaan uit; betaïne, ureum, ammoniak en ammoniumzouten. Wanneer een voeding veel NPN bevat, wordt het eiwitgehalte dus overschat.